Dingil ! ...

      Yok. Sana diil annem...Oku bi hele:  

      Siz... Hiç, sırf sevgiliniz hoşlanıyor diye blog yazmayı denediz mi? Ben denedim.Çetrefilli iş bu blog yazmak...Hayatı boyunca ''günlük'' tutmamış birinin hergün oturup bişeyler yazması,yazmak zorunda hissetmesi zorluyor...Bir de yazdıklarının birileri tarafından okunup,okunmadığını bilememek var.Bilmem... Bi kasıyo insanı...Acemiliğimi üzerimden atabilmem için zamana ihtiyacım var sanırım.Zamandan başka da elimde olan bolca bişii yok zaten.Zaman zenginiyim ben.

    Hayat, Dianne Dengel ( ki benim kendisine DİNGİL diyesim var.) resimlerindeki gibi geçmiyor çoğumuz için...Yaşlı, yoksul, ama mutlu hayatlar.Ha S...rrr! Resimlerdeki insanların yaşları 70-80.Üst baş perperişan.Kırkyamalı giysileri,badanası dökülmüş evleri,leğende banyo sefaları,ahı gitmiş vahı kalmış pejmürde hallerine rağmen yüzlerinde (sahte) her daim bi tebessüm.Sevgi pıtırcığı tontonlar.Canlarım benim...

    Bu resimlerdekinin aksine yoğun bi mutsuzluk hali içerisindeyim.Sırf bilog seviyor diye yazdığım sevgilimi özledim ben...Manyaklığın katmerlisi işte.Oysa ben burada duygusal devinimlere yer vermeyecek,salya sümük aşk na(ğ)meleri yazmayacaktım...Bunun için ayrı bir blogum var zaten iki blo(k)g ötede...Aha! Blog zenginiyim de ben...''Her nevi blog bulunur.''

    Psikolojim alt üst...Zamane insanıyım işte.Espri,stres,depresyon kavramları her nevi muhitten insanın diline pelesenk olmuş durumda.Milletçe kültürleniyor,kültür mantarı gibi çoğalıyoruz.Sabah işe giderken spordan gelen orta yaşlarda iki kadının konuşmasına kulakmisafiri oldum.''Müsaitseniz kulağım size gelecek.'' demeden hem de...Eskiden bi müsaade alınırdı misafirlikten önce.Şimdi dilediğimize dilediğimiz an müsafir olabiliyoruz.Neyse. Hanım ablalardan bahsediyoduk,dağıtmayalım. '' Bu aralar fazla stresliyim galiba.Düşünmeden konuşuyom kıı.Ama vallaha sırf espiri amaçlı söylediydim ben o lafı.'' misafirliğim bu laftan sonra bittiğinden mütevellit gerisini nakledemiyorum.İstemeden misafiri olduğum yerden, istemeden ayrılmak zorunda kalışıma hiç içerlemedim vallaha billaha bak... Ziira muhabbet boka saracaktı besbelli...

    Demem o ki;  milletçe bi bunalımdır, bi depresyondur, bi sıkıntıdır gidiyor. Mutlu azınlıkları gıptaynan izliyoz hepsi bu. Hal böyle oluncaa, yukarıda gördüğünüz resme bakıp da '' DİNGİL'' dememek zor oluyor hani...(En azından ben için... )Başkası beni bağlamaz kardeşim.Kötü söz sahibine aitse, iyi söz kamunun mu? Yok bööle bişii.Sizi kandırıyolar. Ben diyorum ; hatta bi daha diyorum ve bu söz bana aittir. Lütfen izinsiz kullanmayalım : DİNGİL!
Copyright ©Acemi bi bilogcu.